Buddyzm narodził się w Indiach i przybył do Japonii przez Chiny i Koreę około połowy VI wieku. Wiara ta szybko znalazła uznanie wśród wyższych warstw społecznych.

Najwięcej zdziałał Książe Shotoku (701-756), który wybudował wiele świątyń buddyjskich. Jednak shintoizm i buddyzm wciąż ze sobą rywalizowały. Np. cesarz Shomu ustanowił Buddyzm jako oficjalną religię Japonii (Wybudował także wspaniały kompleks świątynny Todai-Ji, a w nim postawił monumentalny posąg Buddy.), a w okresie Meiji rząd japoński starał się wyprzeć Buddyzm i ustanowić Shintoizm wiarą narodową.

Buddyzm dzisiaj doskonale współgra z Shintoizmem i często sš ze sobš utożsamiane przez Japończyków. Chociaż wiele osób obecnie nie odczuwa przynależności do żadnej religii, większość jednak przestrzega sintoistycznych i buddyjskich tradycji i ceremoniałów. Na przykład uroczystości ślubne zwykle odbywają się według tradycji shinto, a pogrzeby są w większości buddyjskie.

Jest wiele różnych odłamów buddyzmu. W świątyniach jest zawsze posąg Buddy (butsuzo), przed którym wierni często palą kadzidło. Wiele rodzin ma buddyjskie ołtarze poświęcone czci przodków.

BUDDYZM JAPOŃSKI:
buddyzm mahajany ukształtowany w Japonii; przejęty w poł. VI w. z Chin poprzez Koreę; w VII w. powstawanie pierwszych œwištyń; IX–XIII w. rozwój licznych szkół buddyjskich, które w XVII w. zostały podporzšdkowane państwu; od XVII w. stopniowy upadek religii, która zaczyna się ponownie odradzać w XX w.; poœród licznych szkół buddyjskich obecnie największe znaczenie majš szkoły z nurtu amidyzmu oraz szkoła zen.