W odróżnieniu od komicznych spektakli Kyogen, sztuki teatru Nô wyrażane za pomocą tańca i muzyki są pełne powagi. Przedstawiają przeważnie dramatyczne spotkanie niespokojnego ducha (shite) z osobą postroną (waki), którą jest zazwyczaj kapłan.

Prócz głównych bohaterów ważną rolę w przedstawieniu odgrywa chór zwany jiutai składający się z reguły z ośmiu osób, których zadaniem prócz śpiewu jest oddanie i potegowanie uczuć.

Także aktorzy noszący maski ( symbolizujące cechy charakteru, a także wyrażające stany umysłu granych postaci) za pomocą odpowiedniej modulacji głosu i wykonywaniu odpowiednich ruchów ciała pomagają w przekazywaniu emocji, których możemy doświadczyć w trakcie przedstawienia.

Początkowo w spektaklach występowały kobiety. W 1629 roku rząd zabronił występów kobietom, które zostały zastąpione młodymi chłopcami. Jednak nie był to najlepszy pomysł i od 1652 roku tylko dorośli mężczyżni mogli uprawiać zawód aktora.