W spektaklach teatru Bunraku używane są lalki wysokie na około 80 cm. W trakcie przedstawienia recytowane są joruri (forma narracji, której korzenie sięgaja 15 wieku) przy akompaniamencie shamisen (instrument pochodzący z okinawy).

W odróżnieniu od teatru No, w którym za pomocą masek przedstawiane są poszczególne postacie, w Bunraki rolę tę pełnią charakterystyczne głowy marionetek, których jest dość sporo.
Najważniejsze z nich to: Bushi chi, Kiichi, Kintoki, Keisei, Kenbishi, Genta, Ofuku, Matahei, Komei, Darasuke, Yokambei, Musume, Wakaotoko, Fukeoyama.

Nazwa Bunraku pierwszy raz została użyta w 1684, kiedy to Takemoto Gidayu założył swój własny teatr w Osace.