Wymowa jest taka sama jak w języku polskim, wyłączając następujące przypadki:
- litera y jest czytana jak j (np. ya - czyt ja)
- wa wymawia się jak ła
- tsu brzmi pośrednio między cu i tsu
- litera j z samogłoskami jest czytana jak dzi (np. ja - czyt. dzia)
- złożenia takie jak sha są wymiawiane jak siatka w języku polskim, tak samo cho - jak ciotka - miękko
- litera n, gdy występuje przed spółgłoskami: b, p, m, jest wymawiana jak m (np. sanmai - czyt. sammai).

Jest także rozróżnienie na samogłoski długie i krótkie.
Długie samogłoski oznacza się daszkiem lub kreską nad daną literą (wyjątek stanowi długie i zapisywane jako ii)
Złożenia liter takie jak yokka, massugu, happio, należy wymawiać podobnie jak po polsku: lekko, hossa, mokka.

Zasady te opierają się na najpopularniejszym systemie służącym do zapisu języka japońskiego literami alfabetu łacińskiego (romaji) zwanym Hebon-shiki.