W XVIII wieku w Edo (dzisiejsze Tokio) powstał nowy kierunek sztuki - drzeworyt, określany terminem ukiyo-e (obrazy przepływającego świata). Malarstwo tego gatunku przedstawiało świat łatwych rozrywek, przyjemności i wszelkich uciech doczesnych.

Obok tego rozkwitł barwny drzeworyt (ukiyo-e), tani w wykonaniu i przez to popularny. W Japoni powstało wiele szkół zajmujących się rozmaitymi sposobami jego malowania. Podczas malowania zapominano o cieniach, co sprawiało nierzeczywisty efekt płaszczyzny z barwnym, jednolitym ornamentem.
W XIX wieku, gdy Japonię zalały wpływy europejskie, drzeworyt, mimo wysokiego poziomu artystycznego, stracił na treści. Japończycy uznali, że "nie ma lepszego malarza nad aparat fotograficzny".