Ikebana - sztuka estetyki. Samo slowo znaczy "ozywianie kwiatow" w formie kompozycji piekniejszych niz wystepuja w naturze. Jest sztuka Dalekiego Wschodu, ktora przeniknela z Chin przez Koree do Japonii juz w VI wieku i poczatkowo byla scisle zwiazana z buddyzmem, a pozniej stala sie sztuka ukladania kwiatow zgodnie z okreslonymi regulami.

Juz wowczas sformulowano uklad - ideal, ktory stanowila symetryczna kompozycja trzech kwiatow lotosu.
Ten uklad trzech glownych elementow symbolizujacych niebo, czlowieka i ziemie pozostal regula we wszystkich pozniejszychklasycznych ukladach ikebany. Z biegiem lat forma urasta do wysokich pionowych kompozycji, ktore umieszczano przed swiatyniami.

Dla mieszkancow Nipponu (Japonii) kwiaty w swej symbolice - w mysl zasad buddyzmu - przekazuja nam nieunikniony proces przemijania, jaki wciaz zachodzi w naturze. Bowiem ikebana dostarczala nie tylko przezyc estetycznych, ale takze wyrazala przeslanki intelektualne. Kazdej roslinie przypisuje sie pewne symboliczne znaczenie. Znajomosc tych znaczen byla konieczna, aby nadac kompozycji moc wywolywania wrazen.

W XVI wieku sztuka ta dociera do zycia swieckiego. Forma ukladu ulega zmniejszeniu i uproszczeniu, aby byla latwa do zaaranzowania w domu, np. podczas ceremonii picia herbaty. Przygotowywal ja sam gospodarz, a byla wypowiedzia artystyczna skierowana do gosci i wspolgrala z innymi elementami tej ceremonii.

W ostatnich latach ikebana ulegala przeobrazeniom; zmieniaja sie stare style i wciaz powstaja zupelnie nowe zalezne calkowicie od fantazji samego wykonawcy. Sa to nieraz bardzo efektowne uklady z galezi, korzeni i lisci, ktore laczy sie z kwiatami aby swoim pieknem fascynowaly wszystkich milosnikow natury - kochajacych kwiaty.

Marek Konczewicz